Steen..

Yoshiro kwam aan bij de rivier. Hij zag een steen in het midden, nouja het midden iets meer naar zijn kant. Hij gebruikte zijn flash step om er heen te komen in één snelle stap. Toen hij op de steen stond ging hij hier zitten. Hij nam een slonk van waterfles die hij bijdroeg. Tenslotte was water één van de noodzakelijke dingen voor een shinigami, ze konden tenslotte niet echt honger krijgen. Hij keek voor zich uit. Naar de rivier. Hij vond het prachtig, de stroming nam alles mee. Blaadjes zag je langzaam meedrijven op de stroming. Het was mooi weer. Toch vond hij het leuker als de rivier bevroor maar zoveel maakte dat niet uit. Hij voelde even aan zijn zwaard. Zijn vriend... Zou beschoude Yoshiro zijn zwaard, nouja zwaard eigenlijk zijn zanpaktou.(doe dit maar na x) )

(zanpaktou xD)

Amaya had een hele tijd aan de kant van de rivier gelegen en was nu weer aan het ronddwalen. Toen ze midden in de rivier iemand zag zitten ging ze nieuwsgierig dichterbij. "Ha, kapitein" riep ze vanop de oever en ging gaan zitten. Nieuwsgierig keek ze even rond om te zien of er nog andere waren, maar ze bleken alleen te zijn. Helaas niet voor lang. Al snel kwam er opnieuw iemand van haar squad naar haar toe. "Kapitein Hachiko!" Amaya rolde met haar ogen en keek hem aan. "Hm, wat nou weer?" vroeg ze geërgerd. De man schrok van haar reactie. "Uh ik kwam gewoon vragen of..." ze wuifde al zijn woorden weg. "Of het wel verstandig is dat ik hier zit. Ja" antwoordde ze krachtig. De man slikte. "Ga, nu!" beval ze, haar geduld was op. De man knikte "Tot uw orders, madam!" waarna hij snel wegging. "Pff, dat ze me even met rust laten..." mompelde ze.

(heb ik toch ook :S ( x) )

Yoshiro was in gedachte verzonken en hoorde opeens iemand hem roepen. Even gleed hij weg maar hij kon zich afzette aan de zijkant met flash step. En kwam zo naast Amaya te staan. Hij vong de laaste zin op die Amaya mompelde."Niet tevreden met kapitein zijn, Kapitein Hachiko?"Vroeg Yoshiro. Hij kende Amay niet echt goed, slechts op een paar bijeenkomsten maar dat kwam ook omdat hij het erg druk had de laaste tijd, of gewoon geen intresse had in meer babbels dan normaal. Hij voelde een briesje opkomen die langzaam zijn en natuurlijk ook Amaya's witte jassen deed waaien en Yoshiro viel het op dat langzaam de grasprietjes bewogen. Hellaas ging de wind weer liggen en viel alles stil. De natuur veranderd welleens te snel, dacht Yoshiro...

(valsspeler x] )

"Tevreden... dat wel, kapitein Koori." ze zuchtte. "Maar ze kunnen me toch wel 5 minutjes missen, niet?" vroeg ze en glimlachte zachtjes waarna ze zich weer achterover in het gras liet vallen. Ze keek hem vanuit haar ooghoeken aan. "En zeg trouwens maar Amaya." stelde ze voor. "Ik ben dat kapitein gedoe nog niet echt gewend." ze was het ook nog niet lang en alles was nog een beetje wennen. Zo plots van luitenant naar kapitein...

( ik verander alleen de realiteit x) )

"Hmm, ok Amaya."Zei Yoshiro even denkend."Achja, je hebt je verantwoordelijkheden. Niet altijd fijn maar wel altijd noodzakelijk."Zei Toshiro heel wijs en daarna met een glimlach om niet zó serieus overtekomen want dat haate hij. Hij ging maar in het gras zittend. Momenteel was het rustig maar als Kapitein was dat nooit zeker. Zeker niet als je nog geen luitenant hebt en dus letterlijk overal moest deelnemen. Bij wijze van nog van je laagste man zijn neuspeuteren. Oké niet zo erg, maar Yoshiro knikte dat het wel in de buurt kwam. Toen realiseerd dat hij aan het knikke was om een gedachte en hield snel op met knikke voordat iemand hem zou zien knikken wat hij niet wilde snel besloot hij iets te vragen voordat het knikke opviel waar hij mee gestopt was....

"uhm, Amaya. Wie is eigenlijk jou luitenant?"Vroeg Yoshiro die hier eigenlijk, nog, geen idee van had en het de enigste vraag was die in hem opkwam...

(jah uitleggen... dat kun je goed xD)

Amaya was naar de lucht aan het staren en had Yoshiro niet zien knikken want nu ze naar hem omkeek was hij al gestopt met knikken... "Hmm?" vroeg ze nadenkend. "Uh.. nog niemand eigenlijk." ze had er niet bij stil gestaan dat, nu zij van positie was veranderd, haar oude rang nog niet ingenomen was. "Heb eigenlijk ook nog geen geschikte kandidaat, denk ik..." haar gedachten gingen even naar de jonge man die ze daarnet had ontmoet en net in haar squad was gekomen. Zijn naam ontglipte haar weer eens... "Die van jou, captain Koori?" vroeg ze al even nieuwsgierig. Toen schoot het haar te binnen. Hideaki. Kenji. dat was zijn naam.

"Momenteel niemand sinds het ongeluk van de vorige..."Zei Toshiro. Die dacht aan het bericht dat zijn vorige luitenant was gedood door een hollow tijdens een missie in de mensenwereld.
"Maar ik wil ook dat iemand de rang verdiend Amaya, niet zomaar iemand..."Zei Toshiro die deze woorden herrinerde van zijn oude sensei tevens vorige kapitein van de 10th squad. Toen kreeg Toshiro in de gaat dat Amaya hem ook formeel aansprak, dit was hij gewend geraakt maar het kon toch eigenlijk niet dat iemand een andere behandeling kreeg? Dus zei hij daarna snel achter zijn vorige zin met een glimlach van vriendelijkheid.
"Noem mij maar Toshiro, Amaya."En daarachter een vriendelijk knikje. Hij keek uit de omgeving was nog steeds mooi. Hij hoorde wat geluiden... Shinigaimi hoorde hij... Ze waren redelijk ver weg. Mischien kwamen ze hier heen mischien ook niet dacht Toshiro...

Amaya hoorde het ook en zuchtte. "Alsjeblieft... loop de andere kant uit en kom niet hierheen" mompelde ze bijna onhoorbaar. Ze keek even rond en legde toen haar armen achter haar hoofd. Haar blik werd weer op Kapitein Koori gericht. Ze knikte kort. "Toshiro" herhaalde ze zacht en keek terug naar de wolken boven hen.
Er stak opnieuw een windje op die zowel hun jassen als het gras deden golven. Opnieuw klonk er gepraat. "Ze komen dus wel deze kant op" zuchtte Amaya en ging rechtop gaan zitten terwijl ze probeerde te ontdekken van waar het geluid kwam.

"Ach, mischien valt het mee."Zei Toshiro. Die genoot van het windje."Niet iedereen is irritant om bij te zijn."Zei Toshiro een beetje bemoedigend. Hij keek rond zich, voorderest was het stil. Alleen het water hoorde je af en toe kletsen tegen de steen of de bedingen van de rivier. De bomen waaide mee wat een mooi gezicht was. Het zonnetje scheen niet te erg in zijn ogen maar maakte het wel mooier. Het gras waaide ook zachtjes mee en af en toe zag je wat zand uit het gras opstuiven...
Mooi, dacht Toshiro... Ookal hield hij meer van sneeuw en ijs kon hij de zomer en lente ookwel waarderen. Want dan was het meestal ook een mooie plaatje om naar alles te kijken. En iedereen was vaak in hun beste humur. Wat in de winter nog welleens tegenviel. Achja, tenminste hij genoot dan...

"Je kijkt zo bedenkelijk" haalde Amaya hem uit zijn gedachten en glimlachte kort. Waarna ze voor zich uit staarde en net zoals Yoshiro van het weer genoot. Ze hoorde de stemmen in de verte dempen en zuchtte opgelucht. Rust... Toch kon ze Yoshiro's vraag niet uit haar gedachten krijgen. Wie zou haar luitenant worden? het moest in ieder geval iemand zijn waarmee ze het goed kon vinden. Ze had geen zin in eindeloze discussies.

Yoshiro hoorde de geluiden wegsterven... Hierdoor kwamen de geluiden van vogels weer naar boven. "Ach, ik denk slechts over de natuur."Zei Toshiro tegen Amaya die zag dat ze dat opmerkte."Niets belangrijks dus, tenminste niet over iets gaan neit dat de natuur niet belangrijk is.'Toshiro kon even zijn woorden niet helemaal plaatsen om het duidelijk te maken en besloot het zo maar vaag te houden. Kon geen kwaad toch?
"Maar jij kijkt anders ook redelijk bedenklijk? Zit er iets je dwars? Ach, hier kun je tenminste goed nadenken."Zei Toshiro. Die zijn laaste zin helemaal goed was. Het was hier redelijk tot goed rustig. En het was nogal mooie omgeving. Hij voelde zich er echt thuis...

"Hmm" zei Amaya bedenkelijk. "Ik weet niet, mijn gedachten dwalen soms een beetje af" gaf ze zonder aarzelen toe. "Het is nog een beetje wennen. Nu ik niet meer onder iemands bevel sta bedoel ik. En ik ben nog steeds aan het denken wie mijn luitenant kan worden. Het is eigenlijk best wel druk als je geen rechterhand hebt." Ze keek nu pas opzij, naar Yoshiro en haalde haar schouders kort op. "Ahja, alles komt wel in orde." stelde ze zowel hem als zichzelf gerust en dacht toen aan wat hij gezegd had. Dat hij aan de natuur dacht. "En het is best wel een mooie dag" zei ze stil terwijl ze van het zonnetje genoot.

"Tis zeker een mooie dag."Zei Toshiro tevreden. "En luitenant komt idd. nog wel een keer aan bod."Zei Toshiro ook zorgeloos. Hij keek voor zich uit en besefte dat er een kans was dat het al tijd was voor hem om te gaan dus zei Toshiro.
"Sorry Amaya, maar volgensmij is het hoogtijd dat is iets moet gaan doen."Zei Toshiro die nooit teveel liet merken. Hij stond op en vertrok. Hij zwaaide nog naar Amaya...

"Ik zie je vast nog" knikte Amaya en zwaaide hem kort uit.
Zelf bleef ze nog eventjes zitten om van het weer te genieten, maar toen er opnieuw een squadlid kwam opdagen liet ze hem niet eens spreken. "Nee, het is inderdaad niet verstandig hier te zitten niksen" zei ze, al wetend wat hij zou vragen. Ze stond op en verdween al snel door haar flash step.